Recensie Rob De Nijs

“Wat gebeurt er straks als ik krakend over het podium schuifel en men zegt: Opa, daar staat je tekst?”: grapte Rob de Nijs als inleiding van ‘Zal je van me houden’. Het was een vette knipoog naar zijn niet meer zo jonge leeftijd. Volgend theaterseizoen viert hij “50 jaar zanger” en Rob de Nijs start binnenkort met de opnames van zijn nieuwe CD. Daarmee hebben de trouwe fans volgend jaar weer heel wat om naar uit te kijken, maar ondertussen konden ze genieten van een show die een overzicht van zijn carrière bracht. Rob zong nummers uit het begin van zijn loopbaan, toppers uit de jaren ‘80, enkele liedjes uit zijn vorige CD en zelfs twee nummers uit de nieuwe CD. Zijn vaste concertband Pur Sang werd voor de gelegenheid bijgestaan door het strijkerensemble van Marc Steylaerts. Alle ingrediënten waren aanwezig om er ook dit jaar al een groots feest van te maken.

Al van bij de start van het optreden viel het op dat er weer heel wat trouwe fans van Rob de Nijs  tussen het publiek van een uitverkochte Koningin Elisabethzaal zaten. Toen de eerste tonen van ‘Ritme van de regen’ en ‘Zet een kaars voor je raam vannacht’ weerklonken, kon het publiek elke letter vol overtuiging meezingen. Zo ontstond er een fantastisch koor dat de romantische sfeer van de violen en Robs stem nog eens extra versterkte. Het zal u waarschijnlijk niet verbazen dat ook ‘Het werd zomer’ deze extra dimensie kreeg, al had de gitaarsolo op het einde van dit nummer voor mij niet echt gehoeven.

Toen ik tijdens de pauze een praatje sloeg met de mensen die naast mij zaten, was het ook hen opgevallen dat de stem van Rob de Nijs tegenwoordig warmer en dieper klinkt dan ik de jaren ‘80. Daarom leende ze zich ook wonderwel voor Franse chansons zoals ‘Eeuwig jong’ van Charles Aznavour en ‘Schrijf me niet’. De zachte klanken van de strijkers, bijgestaan door een piano, en de stem van Rob de Nijs vormden een aangrijpende combinatie die het publiek wist te ontroeren. Zelfs zijn eigen ‘Foto van vroeger’ klonk om dezelfde redenen nog beter dan toen hij het voor het eerst uitbracht. Alleen het wondermooie ‘Open einde’ miste een beetje de scherpte van de hoge noten die hier net iets te mooi afgerond werden. Maar dit neemt niet weg dat het een publiekslieveling blijft.

Naar goede gewoonte had Rob de Nijs zijn band Pur Sang weer bij. Stuk voor stuk volboedmuzikanten, zorgden ze voor de muzikale omlijsting en lieten ze het beste van zichzelf horen. ‘Toerist in paradijs’ kreeg een extra zwoel tintje omwille van de saxsolo en die sax zorgde voor een jazzy toets in ‘Zo mooi’. Ook Ferry Lever mocht geregeld van zich laten horen als hij zijn gitaar ter hand nam. Vooral de solo in ‘Johnny soldaat’ zat er knal op en weerspiegelde perfect de toon van het lied.

Instrumentaal gezien leverde ‘Roze droom’ een van de grootste verrassingen op. Het was betoverend om te horen hoe in deze ballade de klank van de elektrische gitaar mooi in evenwicht was met die van Marc Steylaerts’ strijkers. Dit ensemble leverde trouwens een onwaarschijnlijke uitvoering van Brells ‘Lied van de oudere minnaars’. Ze bewezen samen met Rob de Nijs dat een goed lied overeind blijft, ook al gooi je het een beetje overhoop. De violen en cello speelden dit chanson alsof ze een klassiek barokstuk brachten in een salonconcert. Voeg daarbij de warme klanken van Robs stem en je kreeg een bijzonder aangename en unieke vertolking van dit lied dat door het publiek goed gesmaakt werd.

Maar Rob de Nijs zou Rob de Nijs niet zijn als hij tussen al deze mooie ballades niet geregeld de tent uit zijn voegen deed barsten. Of het nu ‘Johnny soldaat’, ‘Dag zuster Ursula’, ‘De Pieper’, ‘Banger hart’ of de topper bij uitstek ‘Malle Babbe’ was, de fans veerden spontaan recht en de kelen werden gesmeerd. Wiegend, klappend, dansend en zingend bouwden ze een feest waarbij het dak van de Koningin Elisabethzaal er bijna aan moest geloven. Gelukkig bestaan er al verbouwingsplannen dus mocht men zich volledig laten gaan. Na bijna 50 jaar in het vak, moet je Rob duidelijk niet meer leren hoe je het publiek een fantastische avond kan bezorgen.

‘Alles wat ademt’ mag dan al uit de jaren ‘80 stammen, de boodschap blijft jammer genoeg actueel. De fans waren de tekst duidelijk nog niet vergeten en zongen weer naar hartenlust mee. Jammer dat Rob (in tegenstelling tot zijn shows uit de jaren ‘80) dit keer niet in het Russisch en het Engels zong. En met de laatste tonen van dit liedje kwam er ook een einde aan dit feest. Zoals het een bezorgde grootvader en menig pastoor past, stuurde Rob de Nijs zijn fans huiswaarts met de oprechte boodschap: “Ga in vrede en wees lief voor mekaar”.

En toch was het nog niet helemaal gedaan. In een extra toegift lichtte Rob al een tipje van de sluier die over zijn nieuwe project hangt. Gezeten op een kruk naast zijn gitarist, bracht hij in ware Johnny Cash-stijl  “Een zanger die zingt”. Dit monument uit de muziekgeschiedenis gaat de inspiratie vormen voor de nieuwe CD die vanaf volgende maand in New Orleans zal ingeblikt worden. Mijn nieuwsgierigheid is in ieder geval al geprikkeld en ik kijk samen met de fans uit naar het resultaat. Dit eerste proevertje smaakte in ieder geval al naar meer.

< Sascha Siereveld >

De setlist:

Deel 1:

1. Hartslag
2. Ritme van de regen / Zet een kaars voor je raam vannacht
3. Zo mooi
4. Het werd zomer
5. L.A.T.
6. Eeuwig jong
7. Schrijf me niet
8. Bo
9. Johnny soldaat
10. Foto van vroeger
11. Lied van de oudere minnaars
12. De pieper
13. Ontmoeting
14. Dag zuster Ursula

Deel 2:

1. Toerist in paradijs
2. Alles of niks
3. De nuttelozen van de nacht
4. Open einde
5. Roze droom
6. Beetje meer
7. Zal je van me houden
8. Jim
9. Ik wil je
10. Zondag
11. Hou me vast

Bis:

1. Banger hart
2. Malle Babbe
3. Alles wat ademt
4. Een zanger die zingt